SHKRUAR NGA: FLORIM ZEQA
Pavarësisht ndërrimit të pushteteve, servilet i shkojnë të gjithëve. Servilizmi është një sëmundje e pashërueshme te shqiptarët. Servletët ndahen në disa kategori, por më të rrezikshmit mbeten servletët e sofistikuar!
Servilizmi i sofistikuar i intelektualëve me interesa personale
Fjala e sofistikuar rrjedh nga fjala greke “sophistikós”, që do të thotë ‘i afërm me sofistët’. Sofistët ishin retorikë të famshëm për dhuntinë e tyre ndaj fantazmave, komplekseve dhe të panatyrshmes. Prandaj, e sofistikuar është edhe diçka e panatyrshme, e cila pretendon të jetë ajo që nuk është. I sofistikuar është një person që sillet në mënyrë të dalluar dhe elegante nga të tjerët me një personalitet të dyfishtë.
Pa dashur të personalizoj analizën e mëposhtme, servilet ndryshojnë në nivel intelektual. Sa më i ngritur të jetë servilizmi, aq më i sofistikuar është servilizmi (më elegant dhe më i padukshëm se të tjerët), ndërsa sa më injorant të jetë servilizmi, ai kthehet në banalitet dhe dallohet nga të tjerët!
Pa dashur ta ekspozoj me emër e mbiemër para të tjerëve, po marr si model shembullin e një intelektuali që u ka shërbyer të gjitha pushteteve të pasluftës në nivel lokal dhe qendror. Intelektuali servil ka përfituar nga të gjitha pushtetet e pasluftës duke punësuar familjarë në institucione dhe ndërmarrje publike, duke nxjerrë donacione (mjete financiare) nga qeveria për botimin e dhjetëra librave brenda çdo viti kalendarik. Por askush në Kosovë, përveç atyre që e njohin nga afër, nuk mendon për intelektualin interesant, “qingjin” që i ka thithur të gjitha pushtetet deri në fund! Pra ky është servilizmi i sofistikuar që ushqen në mënyrë perfide të gjitha pushtetet, ndërsa nga ana tjetër në opinionin publik shfaqet një njeri i mirë dhe patriot,
Roli i intelektualit në shoqëri
“Dy palë njerëz e prishin odën”, thoshin të moshuarit, “ata që nuk dinë e flasin dhe ata që dinë e nuk flasin”. Në grupin e parë të njerëzve bëjnë pjesë injorantët dhe injorantët që flasin shumë dhe nuk thonë asgjë, ndërsa në grupin e dytë të njerëzve bëjnë pjesë të mençurit dhe të diturit që ngurrojnë të flasin.
Intelektualët janë njerëz me dhunti natyrore (nga Zoti), me një inteligjencë të zhvilluar që i thonë gjërat qartë dhe bindshëm, duke reflektuar besimin dhe shpresën për të ardhmen tek ata që i rrethojnë dhe jo vetëm.
Në të kaluarën, njerëzit e ditur (intelektualët), edhe kur nuk mund të shpreheshin lirisht nga pushtuesit, gjithmonë gjenin një mënyrë për t’i treguar të vërtetën popullit të tyre përmes metaforave, anekdotave, tregimeve imagjinare (përrallave).
njerëzit e ditur dhe ntelektualët ishin bartës të lëvizjeve kombëtare që nga kohët antike e deri në ditët e sotme, që nga Kuvendi i Lezhës e deri të Lidhja Shqiptare e Prizrenit, që nga Rilindja Kombëtare e deri në lëvizjen e paqësore demokratike (LDK) e historisë. ’90-ta, intelektualët u shndërruan në prijës politik dhe ushtarak, për ta kthyer popullin nga shtypja dhe robëria shekullore siq ndodh edhe gjatë luftës së fundit çlirimtare të viteve 1998/99.
Për unifikimin e trurit kombëtar
Në disa të reja të krijuara në Kosovën e sotme, populli ka nevojë si asnjëherë më parë për unifikimin e vërtetë kombëtar, të intelektualëve, njerëzit e ditur dhe të njerëzve të vërtetë për ata që vlerësojnë nga pushtimi i anti, dukurive të jenë negative; korrupsioni, krimi i rrjetit, prostitucioni politik, egoizmi, imoraliteti dhe imoraliteti i tyre për shitjen e vlerave, traditën dhe identitetin kombëtar.
Servilizimi apo rreshtimi i intelektualëve në anën e së keqes është duke e seriozisht të ardhmën e vendit. Hyrja e intelektualëve nën tutelën e partive të dështuara politike, e bën akoma më të pashpresë jetën e saj në Kosovë.
Mendimi i mprehtë i një intelektuali vërehet nga thënja e të vërtetës së pastër, pa kamuflime dhe pa ngjyrime partiake. Mendimi i lirë i inteligjencës është kritikuar në politikat dhe të korruptuarit, për hajdutët dhe matrapazët politik.
Pavarësisht nga akuzat dhe linçimet intelektuale në asnjë rrethanë nuk guxon të largohet nga misioni i shenjtë për mbrojtjen dhe pëhapjen e vërtetës dhe të qenurit mbrojtës besnik i interesave kombëtare dhe të qytetarëve.
Sprova e intelektualit në sfidat e kohës
Një njeri që i thotë vetes intelektual dhe atdhetar që sot rrinë indiferent ndaj zhvillimeve politike në vend, le t’i thotë çfarë dojë vetes, por në realitet nuk është në nivelin që e pretendon.
Merreni me mend se çfarë do të ndodhë sikur të tërhiqeshin të gjithë intelektualët, siq strukur një pjesë e intelektualëve të profilit të “lartë”.
Me siguri në vend nuk do të bëhej fjalë për këtë prosperitet, ndryshime pozitive, zgjedhje demokratike, zhvillim ekonomik dhe mirëqënje qytetare, por do të fashiteshim deri në një tjetër kombëtar të njerëzve nga qeveria e papërgjegjshme dhe antivlerat.
Ndoshta, neve që jemi aktivë dhe të pandalshëm në përballje me dukuritë negative dhe mbeturinat e sistemit të kaluar, intelektualët e servilizuar të kalibrit të “lartë” na konsiderojnë të ç’mendur!
U la në dorë qytetarëve të vendit të vlerësojnë kontributin tonë, por edhe servilizmin dhe ndërgjegjen e intelektualëve. Paraja mund të shkatërrojë intelektualitetin e servilëve, por jo edhe intelektualëve, misioni i të cilëve është interesi i qytetarëve dhe e ardhmja e shtetit të tyre të lirë.
