Ndjenja e refuzimit është e ndërlikuar në thelb dhe jo të gjithë e pranojnë! Duke folur specifikisht për marrëdhëniet në çift, refuzimi është delikat, sepse dëmton njerëzit e ndjeshëm , duke bërë që personi i refuzuar të reagojë negativisht.
Kjo është e zakonshme në shumë burra (jo tek të gjithë, natyrisht), të cilët duket se e marrin refuzimin si fyerje dhe reagojnë negativisht ose e marrin atë si një sfidë. Në një mënyrë shumë të përgjithshme kjo nuk është aq e zakonshme tek gratë, të cilat zakonisht marrin një pozicion pasiv ose “dorëheqës” në këtë situatë; për dinjitetin, ne priremi të bëjmë një hap prapa kur shohim që personi tjetër nuk po na merr seriozisht.
Sipas një studimi të zhvilluar nga studiues të Universitetit Shtetëror të Kansasit, burrat kanë tendencë të reagojnë më armiqësor ndaj refuzimit sesa gratë. Kjo për shkak se krenaria e tyre mashkullore ndikohet duke parë që një grua nuk dëshiron asgjë prej tyre. Ose nxit një lloj instinkti gjuetie, si një sfidë për të provuar vetveten se ai mund ta marrë atë grua në një farë mënyre.
Nëse e shohim në këtë mënyrë shumë gjëra bëhen të qarta, për shembull, që në shoqërinë tonë është e pranueshme që burri të refuzojë, denigrojë ose kushtëzojë një grua bazuar në pamjen e saj, ndërsa një grua nuk mund të bëjë të njëjtën gjë me burrin pa këtë përgjigjen me këmbëngulje ose ofendim.
Studimi i mësipërm ka treguar, përmes një eksperimenti, që burrat reagojnë duke u bërë më këmbëngulës kur refuzohen sepse egoja e tyre ndjehet e poshtëruar. Kjo u demonstrua kur u krye një eksperiment në të cilin 60 gra dhe 60 burra jetuan së bashku dhe reagimet e “refuzimit” u vlerësuan.
Kështu që, ju e dini, nëse një njeri bëhet këmbëngulës pasi e refuzon atë, mund të jetë që interesi i tij për ju në të vërtetë të ishte një nevojë egocentrike dhe jo aq shumë një interes i ndershëm.
