Ekziston një lloj lumturie që nuk bazohet në përvetësim ose arritje, por më tepër në vlerësim: kënaqësia. Të jesh i kënaqur do të thotë të jesh i kënaqur me atë që je, ku je dhe çfarë ke. “Kënaqësia” është shumë më e qëndrueshme sesa përkufizimi ynë popullor i lumturisë pasi nuk kërkon që ju të bëni shumë, përveçse të vlerësoni dhe mbani shënim atë që tashmë është e mirë.
Edhe për disa njerëz kënaqësia është pothuajse e pamundur të arrihet.
Njerëzit që e kanë jashtëzakonisht të vështirë të ndihen të kënaqur:
1. Krahasojnë vazhdimisht.
Kushdo që ka thënë se krahasimi është hajduti i kënaqësisë, ka qenë tepër i zgjuar. Është e vështirë të ndihesh i kënaqur me jetën e përditshme kur e shikon vazhdimisht përmes lenteve të përvojave të njerëzve të tjerë.
2. Hiqni fajin.
Njerëzit që nuk mund të shohin ose të marrin përgjegjësi për mënyrat që kanë kontribuar në konfliktin në jetën e tyre, shpesh vuajnë në marrëdhënie, veçanërisht në ato të afërta ku sfidat janë të pashmangshme. Këta njerëz mendojnë se gjërat u ndodhin atyre dhe nuk kanë vetëdije se si mund të kenë shkaktuar ose nxitur një situatë që i ka lënë të ndihen të pakënaqur. Në botën e tyre, duket se gjithçka është faji i dikujt tjetër.
3. Pranimi.
“Pse më ndodhi kjo?” “Pse po e kaloj këtë?” Këto janë pyetje për të cilat ne nuk do të gjejmë përgjigje adekuate në këtë moment.
Pyetje të tilla si: “Si mund të eci përpara?” “Çfarë mund të marr nga kjo?” “Cilat janë pikat e mia të forta edhe gjatë kësaj rrethane sprovuese?” Edhe pyetjet “kush” të tilla si, “Kë mund të thërras për mbështetje?” ndihmojnë për ta bërë pranimin më të arritshëm.
4. Jetoni të shpërqendruar.
Shpërqëndrimi e largon në çast një nga momenti aktual, gjë që krijon ndërrim të shpejtë të mendimit. Hulumtimi konfirmon se ndërrimi i vazhdueshëm i mendimit çon në një nivel të ulët ankthi, një ulje të produktivitetit dhe madje edhe rraskapitje. Shpërqëndrimi i vazhdueshëm e bën shumë të vështirë përjetimin e vlerësimit.
